روزگار به نام کارگر شد و به کام کارگر نشد

به صدر می نشینند، قدر می بینند، زیباترین تعابیر عالم بر سرشان می‌بارد وفروتنانه‌ترین سپاس‌ها به پایشان می ریزد. یک روز رویایی برای فراغت از غم قانون بر زمین مانده و حقی که ادا نمی‌شود.